| region | |
|---|---|
| klasyfikacja |
Materiały instruktażowe
Gonienie po zastolu
Popisowy taniec pary wokół stołu do melodii powolniaka. Zabawa ta ma swoje źródło w tańcu obrzędowym oczepin weselnych. Dziewczyna ma w ręku chusteczkę. Chłopiec kładzie kapelusz na stół, po czym woła: „Muzykanty zagrajta mi takiej muzyki, coby ze ścianów pozlatały kruzyki”.
Muzyka gra, rozpoczyna się taniec bez kontaktu fizycznego partnera i partnerki. Jest to popisywanie się spektakularnymi figurami wokół stołu. Mogą to być cwały, kroki polki, hołubce, obroty, półobroty, podnoszenie nóg do przodu, przysiady z jednoczesnym wyrzutem wyprostowanej nogi przed siebie., itp. W trakcie tańca dziewczyna co jakiś czas podnosi leżący na stole kapelusz. Dwa razy udaje, że wkłada pod niego chusteczkę. Za trzecim razem podkłada tam chusteczkę. Kiedy chłopiec ją znajdzie, jest to przyzwolenie na to żeby można z partnerką zatańczyć. Musi ją jednak najpierw złapać. Chłopiec chowa chustkę do kieszeni, zakłada kapelusz na głowę. Dziewczyna ucieka, rozpoczyna się popisowa gonitwa. Oboje mogą wskakiwać na stół, spektakularnie zeskakiwać, przestawiać stół w biegu, przebiegać pod nim. Kiedy partnerowi w końcu uda się złapać partnerkę, tańczą powolniaka.
