Powolniak

Metrum 3/4 i 2/4, tempo szybkie. Jest najbardziej charakterystycznym tańcem kurpiowskim. „Niezmiernie interesujący taniec Puszczy Zielonej, jakim jest powolniak, zachował najdłużej swą pierwotną formę dzięki temu, że do ostatnich lat był tańczony na zabawach i weselach przez przedstawicieli starszego pokolenia. Dla nich muzykant musiał specjalnie grać powolniaka”.

Tańczony w parach, po kole. Składa się z dwóch części. W pierwszej części para w ujęciu otwartym porusza się krokiem ósemkowym w pierwszym kierunku tańca. W drugiej części następuje bardzo zamaszysty taniec wirowy. Krok podstawowy to trzy kroki w obrocie. Składają się one na półtorej taktu. Co charakterystyczne dla tego tańca, partnerzy w trzecim kroku każdego taktu, zaznaczają akcent palcami prawej nogi, robiąc tzw.: „kropkę” (nazwa umowna). Trudność tego tańca polega na tym, że stawianie „kropek” jest asymetryczne dla partnerów. Akcentem dodającym atrakcyjności i spektakularności jest przyklękiwanie mężczyzny, w trakcie obrotów, zamiast stawiania kropki. Wykorzystywany również w zabawie „gonienie po zastolu”, podczas oczepin.